Af en toe heb je een ontmoeting die je voor altijd bij zal blijven. Ik herinner mij een bijzondere ontmoeting op de boot naar Isola Bella in het Lago Maggiore (Italië). Pas klaar met mijn middelbare school besloot ik op mijn zeventiende om de zomer in Italië door te brengen. Dankzij een tante kon ik overdag op twee Italiaanse meisjes passen waarvoor ik onderdak en eten kreeg, in de avonduren bediende ik de lange rij toeristen met een ijsje in Gelateria Bar Lago. Een waar avontuur.
Eén dag kreeg ik vrij van deze zomerdrukte en besloot ik een van de eilanden in het meer te bezoeken. Het was die dag nogal rustig dus had ik weinig aanspraak van andere toeristen. Wel werd ik door een oudere, wat onverzorgd uitziende Italiaanse man op een brommertje aangesproken. Met mijn gebrekkige Italiaans raakte ik met hem in gesprek over het meer, de dorpjes en de eilanden. Eenmaal aangekomen op het eiland vroeg hij mij of ik met hem wilde lunchen. Zo gezegd zo gedaan, we praten nog wat door, aten en zwegen en namen aan het einde van de lunch afscheid. Met tranen in zijn ogen bedankte hij mij voor de ontmoeting: hij had in tijden niet meer zo’n contact gehad.
Op de een of andere manier moest ik na onze ontmoeting met Peter Engblom aan dit moment terugdenken. Hoewel het hier om een heel ander soort ontmoeting ging, zullen beiden mij waarschijnlijk nog lang bijblijven.
In onze zoektocht naar het Zulu Blonde biertje kwamen we in het George Hotel terecht in Eshowe in Zuid-Afrika en ontmoetten we Peter Engblom en zijn voorstelling Zulu Sushi. Omdat wij voor het biertje kwamen, vroegen wij of iemand ons iets meer over het brouwproces kon vertellen. De serveerster had ons immers al trots laten zien hoe zij het biertje “maakte” (lees hier) en nu waren we benieuwd wat daar in het brouwerijhuisje in de tuin nog aan vooraf zou gaan. Peter vertelde ons dat de brouwer er de volgende dag weer zou zijn, dus besloten wij de volgende dag terug te komen met huurauto en tent, zodat we na de biertjes ook niet meer terug hoefden te rijden. Peter zou voor een kampeerplek ergens rondom het hotel zorgen.
De volgende avond kwam hij in de bar van het hotel bij ons zitten en een paar uur later, toen de bar moest sluiten, verplaatsten wij ons met ons drieën naar zijn atelier. Beschonken nam hij ons mee in zijn wereld van Zulu Sushi, zijn fictieve dr. Mpunzi Shezi karakter, de kunst van de zeefdruk, je eigen papier maken en zijn stempel van zelfportret met bril. Vele uren en Amarula’s en “zomaar” kadootjes later, vielen wij verzadigd in slaap in onze tent.
De zomaar kadootjes heb ik ondertussen aan mijn zusje mee terug naar Nederland gegeven en krijgen een mooi plekje in ons toekomstige thuis.
Liefs!